zon zee en een vleugje wiet
Door: Masha en Jimmy
Blijf op de hoogte en volg Masha
17 Juli 2015 | Costa Rica, Cahuita
Gisteren viel het ons al op het dorpje en ook in onze gids staat het beschreven dat in Cahuita veel Jamaicaanse roots zitten. Zijn in het verleden overgekomen als gastarbeider en hier gebleven. En natuurlijk ook de cultuur die daarbij hoort, waardoor je af en toe een vleugje mee ruikt :P
Na een regenachtige nacht hebben we heerlijk ontbeten mef pannekoeken en scrumbled eggs. Onze was achtergelaten bij de werkster, want we hebben alledrie bijna niks schoons meer. En op pad gegaan naar Cahuita National Park. Daar aangekomen Xam in de draagzak gehesen en stoer zonder gids op pad gegaan... want apen spotten kunnen we ondertussen zelf ook wel. Ook in dit stukje reservaat hebben we ons ogen uitgekeken en een hele hoop dieren kunnen spotten. Het meest indrukwekkende waren de brulapen die een paar meter boven onze hoofden de vruchten uit de bomen aan het eten waren. Daarnaast hebben we ook erg genoten van de zee en dan begint het bij mij toch weer te kriebelen, maar moet echt even wachten tot morgen. Na een paar uur wandelen, spotten en foto's maken hebben we het park verlaten en hebben we wat boodschapjes gedaan. Vroeg in de middag een plonsje gedaan in het zwembad, waar de apen ook even kwamen kijken. En de rest van de middag lekker rustig aan gedaan en plannen gemaakt voor morgen.
Lekker lang uitslapen is soms ook wel fijn, maar vervolgens kwamen we wel een beetje in tijdnood. We wilden namelijk gaan kijken bij centro jaguar ongeveer 15 km van een huisje. Dit is een opvangcentrum voor gewonde dieren die ze proberen op te lappen en terug te zetten in het wild. Alle mensen die daar werken doen dat op vrijwillige basis en het geld wat binnenkomt met de rondleiding ėėn keer per dag word gestoken in voedsel voor de dieren en eem groot stuk land in de jungle dat ze gebruiken als beginbasis voor de dieren die uitgezet worden. Wij kregen de rondleiding van Jessica die daar al tien maanden vrijwillig aan het werk was. En zij kon ons dus alles vertellen van de dieren die daar zaten, hoe ze binnengekomen waren en wat het plan was. Het was heel leuk om te zien dat ze met bergen energie zoveel mogelijk probeerde te bereiken. Ook was het fijn om alle verhalen achter de dieren te horen en daarbij ook dat ze proberen om zoveel mogelijk in gesprek te gaan met hoge functionarisen en de plaatselijke bevolking om de situatie zo te verbeteren dat dieren daar steeds minder terecht komen. Zo hadden ze onlangs bereikt dat de elektriciteitkabels in de omgeving zoveel mogelijk geisoleerd gaan worden, zodat apen en luiaards niet meer geelektrocuteerd worden als ze de weg over steken. In de middag zou ik gaan surfen, maar dat ging niet meer door, dus hebben we zelf maar even de zee opgezocht. De eerste keer voor Xam in de zee die bij elke golf moest kraaien van het lachen en wij dus ook. Heel grappig dat hier het strand zwart is!
De volgende morgen was het dan echt tijd voor mijn surfles. Ik werd 1 op 1 begeleid door Tito die me heeft geleerd om de grote golven te pakken. Na anderhalf uur was ik flink kapot en gingen we de auto in richting Sarapiqui. Ook hier zaten we op een geweldige lokatie met heel veel hagedissen en vogels. Bij het avondeten lette wij even niet op waardoor Xam de kans kreeg om een wijnfles naar beneden te gooien. En gelukkig zat daar niemand ;D
De volgende morgen zijn we op het terrein van het hotel wezen wandelen, waar we opnieuw veel verschillende vogels en hagedissen konden spotten. Xam en ik waren ondertussen van alles toch wel een beetje moe dus wij hebben lekker een antal uurtjes bijgeslapen voordat we naar Frogs Heaven gingen. Hier kregen we een uitgebreide rondleiding door een iet wat autistische spaanse man. Die ons goed kon laten zien waar de kikkers zich nou verborgen hielden en of ze giftig waren enzo. Na de hele regenboog aan kikkers gezien te hebben mochten we gelukkig ook de red eye treefrog bewonderen het symbool voor Costa Rica. Weer een stukje wijzer hebben we opnieuw gegeten bij het hotel en 's avonds een filmpje gekeken. De volgende dag gaan we door naar La Fortuna dichtbij de vulkaan Arenal.
Na een regenachtige nacht hebben we heerlijk ontbeten mef pannekoeken en scrumbled eggs. Onze was achtergelaten bij de werkster, want we hebben alledrie bijna niks schoons meer. En op pad gegaan naar Cahuita National Park. Daar aangekomen Xam in de draagzak gehesen en stoer zonder gids op pad gegaan... want apen spotten kunnen we ondertussen zelf ook wel. Ook in dit stukje reservaat hebben we ons ogen uitgekeken en een hele hoop dieren kunnen spotten. Het meest indrukwekkende waren de brulapen die een paar meter boven onze hoofden de vruchten uit de bomen aan het eten waren. Daarnaast hebben we ook erg genoten van de zee en dan begint het bij mij toch weer te kriebelen, maar moet echt even wachten tot morgen. Na een paar uur wandelen, spotten en foto's maken hebben we het park verlaten en hebben we wat boodschapjes gedaan. Vroeg in de middag een plonsje gedaan in het zwembad, waar de apen ook even kwamen kijken. En de rest van de middag lekker rustig aan gedaan en plannen gemaakt voor morgen.
Lekker lang uitslapen is soms ook wel fijn, maar vervolgens kwamen we wel een beetje in tijdnood. We wilden namelijk gaan kijken bij centro jaguar ongeveer 15 km van een huisje. Dit is een opvangcentrum voor gewonde dieren die ze proberen op te lappen en terug te zetten in het wild. Alle mensen die daar werken doen dat op vrijwillige basis en het geld wat binnenkomt met de rondleiding ėėn keer per dag word gestoken in voedsel voor de dieren en eem groot stuk land in de jungle dat ze gebruiken als beginbasis voor de dieren die uitgezet worden. Wij kregen de rondleiding van Jessica die daar al tien maanden vrijwillig aan het werk was. En zij kon ons dus alles vertellen van de dieren die daar zaten, hoe ze binnengekomen waren en wat het plan was. Het was heel leuk om te zien dat ze met bergen energie zoveel mogelijk probeerde te bereiken. Ook was het fijn om alle verhalen achter de dieren te horen en daarbij ook dat ze proberen om zoveel mogelijk in gesprek te gaan met hoge functionarisen en de plaatselijke bevolking om de situatie zo te verbeteren dat dieren daar steeds minder terecht komen. Zo hadden ze onlangs bereikt dat de elektriciteitkabels in de omgeving zoveel mogelijk geisoleerd gaan worden, zodat apen en luiaards niet meer geelektrocuteerd worden als ze de weg over steken. In de middag zou ik gaan surfen, maar dat ging niet meer door, dus hebben we zelf maar even de zee opgezocht. De eerste keer voor Xam in de zee die bij elke golf moest kraaien van het lachen en wij dus ook. Heel grappig dat hier het strand zwart is!
De volgende morgen was het dan echt tijd voor mijn surfles. Ik werd 1 op 1 begeleid door Tito die me heeft geleerd om de grote golven te pakken. Na anderhalf uur was ik flink kapot en gingen we de auto in richting Sarapiqui. Ook hier zaten we op een geweldige lokatie met heel veel hagedissen en vogels. Bij het avondeten lette wij even niet op waardoor Xam de kans kreeg om een wijnfles naar beneden te gooien. En gelukkig zat daar niemand ;D
De volgende morgen zijn we op het terrein van het hotel wezen wandelen, waar we opnieuw veel verschillende vogels en hagedissen konden spotten. Xam en ik waren ondertussen van alles toch wel een beetje moe dus wij hebben lekker een antal uurtjes bijgeslapen voordat we naar Frogs Heaven gingen. Hier kregen we een uitgebreide rondleiding door een iet wat autistische spaanse man. Die ons goed kon laten zien waar de kikkers zich nou verborgen hielden en of ze giftig waren enzo. Na de hele regenboog aan kikkers gezien te hebben mochten we gelukkig ook de red eye treefrog bewonderen het symbool voor Costa Rica. Weer een stukje wijzer hebben we opnieuw gegeten bij het hotel en 's avonds een filmpje gekeken. De volgende dag gaan we door naar La Fortuna dichtbij de vulkaan Arenal.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
