Zon, zee en zeeschildpadden!!
Door: Jimmy & Masha
Blijf op de hoogte en volg Masha
27 Juli 2015 | Costa Rica, Sámara
De eerste twee dagen in Ricon de la Veija hebben we eigenlijk helemaal niks anders gedaan dan in de hangmat hangen of op bed hangen. Het weer was wel gewoon lekker warm en droog, maar het zwembad was ijskoud en het enige uitje van de dag was naar een restaurant halverwege de berg om daar te eten met een idylisch uitIcht op de zon die onderging (ja de zon gaat hier om 7 uur al onder).
Op onze laatste dag in Ricon zijn we eerst naar het dichtsbijzijnde tankstation gereden, 30 kilometer verderop. En vervolgens het national park in gedoken. Hier hadden we een tocht uitgezocht van ongeveer 2 uur langs verschillende vulkanische modderpoelen een waterval. Het gebied en de natuur deed ons heel erg denken aan het drakensberg gebied in Zuid Afrika. Een beetje hoog struikgewas en voor de rest een beetje steppe achtig. Op de weg naar de eerste modderpoel stak er een slang in paniek de wandelroute over. En voor de rest hebben we veel parkietachtige vogels over zien vliegen. De modderpoelen die we gezien hebben waren tussen 75 tot 106 graden warm en gaven dus behoorlijk wat warmte af. Op een gegeven moment waren we de weg kwijt en in combinatie met de verzengende hitte hebben we besloten om vroegtijdig onze tocht af te breken en een zwembad op te gaan zoeken. De rest van de dag was het echt te heet om ook maar iets te doen, dus inpakken zodat we de volgende morgen lekker vroeg weer door konden.
Onze laatste morgen in Ricon de la Veija hadden ze ineens het ontbijt verplaatst, lekker wandelingetje gemaakt voordat je kan eten, altijd fijn. Nog even op Skype de Opa's en Oma's bijgepraat voordat de tocht naar Samara kon beginnen. We merken aan Xam dat hij het in en uitpakken wel een beetje zat is, dus het komt ons goed uit dat het einde in zicht is. Vier uur in de auto en we stapten uit in 37 graden beklemmende hitte aan het strand. Het reizen op zich is ook nog best vermoeiend, dus lekker het zwembad in was al weer genoeg actie voor de dag.
De volgende dag bestond uit dilemma's willen willen we zeeschilpadden gaan kijken of snorkelen met dolfijnen. Ja we weten het echte eerste wereld problemen. Net toen we besloten hadden het ervan te nemen, we zijn tenslotte toch in Costa Rica, kwamen we erachter dat snorkelen met de dolfijnen vol zat. Dus de middag lekker bij het zwembad gehangen en vroeg gegeten, want we werden om 6 uur opgehaald door een busje. Door rivieren heen met het busje over wegen die ons een Costa Ricaanse massage bezorgde kwamen we een uur later aan op een afgelegen strand. Hier zijn we langs het water het strand af gelopen zonder dat we schildpadden tegen kwamen. We kwamen echter wel een groepje vrijwilligers tegen die het eieren leggen goed in de gate houden en de eieren proberen te beschermen. Ondertussen kregen we van onze gids uitleg over het hele proces van het eieren leggen, het uitbroeden en andere schilpaddenweetjes. Op de terug weg kwamen we een zeeschildpad tegen die net de zee uit was en begonnen was met graven. We moesten even afstand houden, zodat de schilpad volledig in trance zou raken en we de rest van het proces van dichtbij konden aanschouwen. Het was onvoorstelbaar mooi hou moede natuur dit allemaal geregeld had!! We hebben met verbazing een drie kwartier zitten kijken totdat mamma schildpad de zee weer in verdween. Ook was een stukje verderop een schildpad net begonnen met eieren leggen, dus die hebben we ook uit kunnen zwaaien. En op de weg terug naar het busje zagen we een derde zeeschildpad uit zee komen. Jim en ik hebben daar nog even staan kijken hoe ze nou een plekje uit zocht en een gat ging graven. Helaas was er niet meer tijd om te zien hoeveel eieren ze ging leggen, want wij moesten weer terug met het busje. De terugweg naar ons hotel kwam het busje in de rivier met het reservewiel achter een steen te zitten en vervolgens kwam het busje de oever niet meer op. Dus iedereen zonder kind het busje uit en gelukkig lukte het de chauffeur nu wel op de helling op te komen. We waren vandaag dus erg laat weer ons bedje in.
De laatste dag in Samara zijn we de auto in gedoken en naar een nabijgelegen strand gereden waar Xam lekker in zijn uv beschermende kleding de zee in kon en lekker kon chillen onder de palmbomen. En dan alles voor een laatste keer inpakken, want morgen rijden we naar San Jose (5 uur) en zullen we om 3 uur 's nachts opgehaald worden voor onze terugreis naar Wilnis. Waar we donderdagmorgen aan verwachten te komen.
Costa Rica heeft echt een stukje van ons hart gestolen en het is dat er zoveel mensen zijn in Nederland waar we van houden, anders hadden wij het wel geweten. We gaan de natuur en de dieren waar je niet omheen kan echt missen, net zoals de vriendelijkheid en de ontspannen houding van de mensen. Costa Rica tot ziens!!
Op onze laatste dag in Ricon zijn we eerst naar het dichtsbijzijnde tankstation gereden, 30 kilometer verderop. En vervolgens het national park in gedoken. Hier hadden we een tocht uitgezocht van ongeveer 2 uur langs verschillende vulkanische modderpoelen een waterval. Het gebied en de natuur deed ons heel erg denken aan het drakensberg gebied in Zuid Afrika. Een beetje hoog struikgewas en voor de rest een beetje steppe achtig. Op de weg naar de eerste modderpoel stak er een slang in paniek de wandelroute over. En voor de rest hebben we veel parkietachtige vogels over zien vliegen. De modderpoelen die we gezien hebben waren tussen 75 tot 106 graden warm en gaven dus behoorlijk wat warmte af. Op een gegeven moment waren we de weg kwijt en in combinatie met de verzengende hitte hebben we besloten om vroegtijdig onze tocht af te breken en een zwembad op te gaan zoeken. De rest van de dag was het echt te heet om ook maar iets te doen, dus inpakken zodat we de volgende morgen lekker vroeg weer door konden.
Onze laatste morgen in Ricon de la Veija hadden ze ineens het ontbijt verplaatst, lekker wandelingetje gemaakt voordat je kan eten, altijd fijn. Nog even op Skype de Opa's en Oma's bijgepraat voordat de tocht naar Samara kon beginnen. We merken aan Xam dat hij het in en uitpakken wel een beetje zat is, dus het komt ons goed uit dat het einde in zicht is. Vier uur in de auto en we stapten uit in 37 graden beklemmende hitte aan het strand. Het reizen op zich is ook nog best vermoeiend, dus lekker het zwembad in was al weer genoeg actie voor de dag.
De volgende dag bestond uit dilemma's willen willen we zeeschilpadden gaan kijken of snorkelen met dolfijnen. Ja we weten het echte eerste wereld problemen. Net toen we besloten hadden het ervan te nemen, we zijn tenslotte toch in Costa Rica, kwamen we erachter dat snorkelen met de dolfijnen vol zat. Dus de middag lekker bij het zwembad gehangen en vroeg gegeten, want we werden om 6 uur opgehaald door een busje. Door rivieren heen met het busje over wegen die ons een Costa Ricaanse massage bezorgde kwamen we een uur later aan op een afgelegen strand. Hier zijn we langs het water het strand af gelopen zonder dat we schildpadden tegen kwamen. We kwamen echter wel een groepje vrijwilligers tegen die het eieren leggen goed in de gate houden en de eieren proberen te beschermen. Ondertussen kregen we van onze gids uitleg over het hele proces van het eieren leggen, het uitbroeden en andere schilpaddenweetjes. Op de terug weg kwamen we een zeeschildpad tegen die net de zee uit was en begonnen was met graven. We moesten even afstand houden, zodat de schilpad volledig in trance zou raken en we de rest van het proces van dichtbij konden aanschouwen. Het was onvoorstelbaar mooi hou moede natuur dit allemaal geregeld had!! We hebben met verbazing een drie kwartier zitten kijken totdat mamma schildpad de zee weer in verdween. Ook was een stukje verderop een schildpad net begonnen met eieren leggen, dus die hebben we ook uit kunnen zwaaien. En op de weg terug naar het busje zagen we een derde zeeschildpad uit zee komen. Jim en ik hebben daar nog even staan kijken hoe ze nou een plekje uit zocht en een gat ging graven. Helaas was er niet meer tijd om te zien hoeveel eieren ze ging leggen, want wij moesten weer terug met het busje. De terugweg naar ons hotel kwam het busje in de rivier met het reservewiel achter een steen te zitten en vervolgens kwam het busje de oever niet meer op. Dus iedereen zonder kind het busje uit en gelukkig lukte het de chauffeur nu wel op de helling op te komen. We waren vandaag dus erg laat weer ons bedje in.
De laatste dag in Samara zijn we de auto in gedoken en naar een nabijgelegen strand gereden waar Xam lekker in zijn uv beschermende kleding de zee in kon en lekker kon chillen onder de palmbomen. En dan alles voor een laatste keer inpakken, want morgen rijden we naar San Jose (5 uur) en zullen we om 3 uur 's nachts opgehaald worden voor onze terugreis naar Wilnis. Waar we donderdagmorgen aan verwachten te komen.
Costa Rica heeft echt een stukje van ons hart gestolen en het is dat er zoveel mensen zijn in Nederland waar we van houden, anders hadden wij het wel geweten. We gaan de natuur en de dieren waar je niet omheen kan echt missen, net zoals de vriendelijkheid en de ontspannen houding van de mensen. Costa Rica tot ziens!!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
