De laatste loodjes wegen het zwaarst

Even vergeten mn blog bij te houden en heb der nu al spijt van want kan echt niet meer twee weken terug denken :D

Ik heb de afgelopen twee weken op afgelopen vrijdag na en in de weekenden natuurlijk stage gelopen op mijn nieuwe stage adres: haukeland ziekenhuis in Bergen één van de grootste ziekenhuizen van heel Noorwegen waarvoor mensen uren reizen om naar de dokter te kunnen dus hoge verwachtingen van de radiologie afdeling..

Jah de radiologieafdeling is zeker groot en ze hebben veel apperatuur vooral wat oudere apparatuur, omdat het nieuwe in de kelder niet gebruikt wordt, omdat het moeilijker is voor patiënten om die afdeling te vinden.. ik zou op dit punt kunnen uitwijden over het enorme doolhof dat momenteel radiologieafdeling heet, maar ben blij dat ik nu na drie weken de weg denk te vinden (was vanmiddag namelijk weer de weg kwijt op weg naar het mobiele rontgenapparaat ^^) maar ik geloof best dat wat in de "kelder" staat mogelijk nog minder goed te vinden is..

Op deze afdeling heb je veel medewerkers en genoeg tijd om iedereen te leren kennen want hele harde werkers zijn de Noren niet echt :D Er wordt gerust 40 minuten geplant voor een patient die zes foto's nodig heeft, waardoor het voorkomt dat je regelmatig uit je neus zit te eten, moet zeggen dat ik wel een beetje klaar ben met het wachten de hele dag door.. Ook met in je achterhoofd houdend dat er een wachtlijst is voor twee weken om een röntgenfoto te krijgen in dit ziekenhuis. Maar je hebt dus verschillende kamers met verschillende doeleinden: lab 15 voor alle wat mobiele mensen, lab 1 voor alle hele zieke mensen die vanuit de verpleegafdelingen naar beneden gebeld moeten worden (lees als je niemand naar beneden belt hoef je ook niks te doen) lab 2 de thoraxkamer waar je de hele dag long foto's staat te maken en het mobiele röntgenteam dat de hele dag zit te wachten op patiënten die niet naar beneden kunnen komen maar wel een foto nodig hebben of ingeschakeld worden wanneer er een trauma binnenkomt.. klinkt heel spannend er gebeurd eigenlijk niet zo veel wat resulteerd in wachten

ik denk dus dat ik mijn tweede stage in één woord kan samenvatten: wachten

Van het weekend op vrijdag had ik mij maar een aantal uur verslapen voor mijn stage dus heb ik mijn dagg nuttig besteed met een souvenierjacht samen met Annelous en Liesbeth, wat geeindigd is in een heel mooi paar hakken voor het avondeten heb ik eerst gegeten met de Portugese meisjes Ana en Joelle om vervolgens nog een keer te eten bij het Hollandse avondmaal van Inge en een beetje na te hangen in de keuken van 5c..

Op zaterdag lekker uitgeslapen en ben ik vervolgens met Nicolas, Liesbeth en Susan naar de rugbywedstrijd Wales-Frankrijk geweest en ik ben Nicolas heel dankbaar voor het uitleggen van de regels een beetje jammer was dat wij de enige twee supporters waren van Frankrijk. Vervolgens kwam de grote klapper Engeland-Ierland waarvoor de Engelse meisjes en de Ieren zich bij ons gevoegd hadden. De wedstrijd eindigde in een afgang voor Ierland voordat ik eigenlijk thuis was, was het wel wat later.. en werd ik langzaam in slaap gesukkeld door het langzame plannen maken voor die avond :D

Op zondag al weer vroeg mijn bedje uit, want de zon scheen dus eindelijk weer een zondaghike :D de bedoeling was dat meerdere mensen mee zouden gaan maar ik ging alleen met Thomas we hebben best wel een zware tocht gelopen langs een groot meer de berg Rundemannen op en dan via een tussendoorweggetje naar berg Floyen en dan via een ander meer weer naar beneden.. hoppa vier uur later weer bezweet en gesloopt thuis maar zeker voldaan en het uitzicht was het meer dan waard. Op zondagavond heb ik gegeten bij Nicolas een of andere meelpap.. de avond afgesloten met kletsen en niet te laat naar bed want deze week is een nieuwe laatste stage week.. echt mijn allerlaatste stage week voor de rest van mn leven..

Op woensdag krijg ik mijn beoordeling maar ben der eigenlijk niet zo heel erg bang voor en dan nog maar één weekje school en dan is het hele feest al weer afgelopen :D